Anasayfa
Beşiktaşlılık Böyle Bişey İşte(Tamamen Gerçek)
Hikayenin Kahramanı : Abdullah Doruk KOÇ
Şuan Yaşı : 20
Ankaralı
15 yaş...Deli çağlar...Ama bi taraftan da çocukluk var serde
Yine de yaşıtlarım ağlarken ciklete çikolataya benim gözyaşlarım Beşiktaşıma...Takım kaybedince ertesi gün okula gitmiyorum falan...
Ama bu 15.yaşın ayrı bi güzelliği var 100.yılı Beşiktaşımın 8 yıldır süregelen şampiyonluk hasreti 100.yıl coşkusuyla bütünleşince keyfine doyum olmuyor senenin her ne kadar sevinmek için sevmesek de dillerde şampiyonluk şarkıları...
Ama bu 100.yıl zor gececek benim için doktorlar ameliyat dedi yürüyebilirmişim o zaman...Ama çok agır ve uzun bi ameliyat çıkamayabilirim de...
İşin siyahını hiç görmüyorum olayın beyazındayım...Ameliyat olup yürüyeceğim İnönüye gideceğim kazanda bira içip mabedde sesi kaybedeceğim...Sözüm var bi gençler maçında görüp tanıdığum Optik Başkana:
-Geleceğim abi...
-Bekleyeceğiz koçum...
Ailem yürüme ihtimalimle ameliyattan çıkamama ihtimalim arasında gelgitte...Herkesi almış kara bir düşünceve işte yine ben bozdum sessizliği:
-Ameliyat olacağım
-Ne,nasıl,ama.....???
Biliyorum ama çıkamayabilirsin diyecekler...Çok da umrumda sanki...Ben yürüyeceğim kazanda takılacağım çarşıda bira içip mabedde sesi kaybedeceğim Optik Başkanla
Herkeste bir kuşku bir tedirginlik bende ise anlamsız gelen ama aslında hayatın en anlamlı mutluluğu...Niye diye sormayın sebebi malum ben yürüyeceğim kazanda takılıp çarşıda bira içip mabette sesi kaybedeceğim kimbilir belki deplasmanlara da giderim optik abinin çorbasını içerim...
Perşembe günü görenlerin duaları dillerde besmeleler gözlerde gözyaşları çıktık evden elde bavullarla...Gittik yattık hastaneye yarın ameliyat
Girdik odaya yatışı yaptık ailem yanımda hani şu kahvede yanımda olan amcam varya o da var...
Tv yi işaret ederek:
-Seyrederiz maçı cumartesi
-Seyrederiz amcam
Annem kızıyor yarın ameliyat var hala maç sayıklıyor diye,babamı ilk kez bu kadar sessiz ve dalgın görüyorum belli etmemeye çalışıyor ama çok üzgün...
Yemek geliyor tatsız tuzsuz umurumda mı ki...Ben ameliyat olacağım yürüyeceğim kazanda takılıp çarşıda bira içip mabette sesi kaybedeceğim hem nasip belki deplasman da olur...Hem bu yıl 100.yıl şampiyon takım geliyor
-Maç nolur amca
-Sergen halleder koçum
Annem kızıyor maç yerine kendini düşün dua et diye
Sanki hayatım Beşiktaştan önemli de...
Dua ve annemin hıçkırıklarıyla gecen bi gecenin ardından geliyor cuma sabahı...Banyo traş derken hazırım artık ama akşam oldu hala tık yok...
Meğer cuma dolu olurmuş ameliyathaneler...Hemşire geliyor yarına kaldınız diyor...
-E ama olmaz ki yarın maç var!!!
Tınlamıyor çekip gidiyor...O andan itibaren başlıyorum sövmeye
Bu hocalar da mı fenerli i..e federasyon gibi maç gününü m buldular ameliyat için!!!
-Tamam oğlum diyor babam konuşur aldırırız pazartesine
O arada doktor gelip gerekli bilgileri alıyor yarın ameliyat bu gece açsın diyor ve çekip gidiyor...Ben sinkafa devam...
Bir gece daha hıçkırıklarla dolu ben maçı düşünüyorum Pascal oynayacak mı acaba gündüz maçı takımı etkiler mi...
Geliyor cumartesi akıllar bende benimkisi maçta millet diyor Doruk çıkar mı ben diyorum Pascal ilk 11 çıkar mı
Hemşire hazırlayın diyor o malum önlüğü giydirecekler ama olmöaz ki formamı çıkaramam ben ölüm var işin ucunda ya bidaha giyemezsem...
Babam bastırıyor çıkarıyorum önlüğü millet aglarken zulalıyorum formayı çaktırmadan
Moral verici sözler var odada:
-Hadi koçum geleceksin göreyim seni
-Hadi oğlum maça yetiş hadi koçum benim...
Gözyaşlarıyla hıçkırıklar karışıyor sen bişey demeyecek misin amca diyorum sallıyor 2 yana başını...
Sedyeyle odadan çıkıp koridorda ameliyathaneye giden asansöre ilerlerken arkadan bir ses geliyor...Amcamın sesi:
-SİYAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH
O an iki damla yaş süzülüyor gözümden
-BEYAZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ
Giriyoruz asansöre kapılar kapanıyor ölüme gidiyorum belki de...Ama umurumda değil ki ben yürüyeceğim kkazanda takılıp çarşıda bira içip mabette sesi kaybedeceğim...
Asansörün karanlığından faydalanıp geciriyorum formayı üzerime öleceksem onunla öleyim hesabı...
Ve geliyoruz ameliyathaneye beyaz önlük gözlüklü uzun bi bey abi:
-Hoşgeldin evlat ben Cemaleddin ameliyatında ben yardımcı olacağım
-Hoşbulduk
-Nasılsın korku var mı??
-Bıçaktan korksak Beşiktaşlı olmazdık
Önlüğün altından giydiğim formaya ilişiyor gözü
-Şimdi bunu çıkaracağım
-Hoca sen değil Hipokrat gelse çıkaramaz onu
-İyi ama ameliyat...
-Onunla yap öleceksem onunla öleyim...
-Ölmeyeceksin ki
-İyi ya formam olmadan yaşayamam da zaten...
-Allahım nasıl inat bu
-İnat değil aşk ancak Beşiktaşlı olan anlar
Asistanlar şaşkın
-Kalsın peki diyor doktor
-Hocam akşam 7 ye yetişir miyiz
-Ne var sevgilin mi gelecek
-Maçımız var hoca ilk aşkım sahaya inecek
.............................. .................... ............
-10 dan geriye say bakalım evlat şimdi uyuyacaksın uyandığında aşkının yanındasın...
-10
-9
-8
-7
-6
.............................. .................... ...............
Açıyorum gözlerimi bi hemşire başımda...Karanlık bi oda bi sürü de makina
-Geçmiş olsun delikanlı bünyen kuvvetliymiş çıktın...
-O-odaaaa-maa-gö-tüüür
Kendimden geçmişim tekrar ayıldığımda odamdayım bizinmkiler başımda
-Çıktın oğlum
-Çıktın koçum
-Allahım şükürler olsun çıktın kartalım çıktın
Zorlukla...
-Baba
-Söyle oğlum söyle koçum
-Saat kaç
-Dokuzu çeyrek geçiyor
-Peki maç kaç kaç
Ağlayarak...
-2-1 yendik oğlum sergen de çaktı bi tane hadi sen dinlen şimdi...
Bir kapı açılıyor ameliyatı yapan doktor
-Geçmiş olsun inatçı kartal başarılıydı ameliyatın
O an kafamdakiler tekrar canlanıyor yürüyeceğim ben kazanda takılıp çarşıda bira içip mabette sesi kaybedeceğim optik başkanla
Gözde yaş yüzde tebessüm
-Hadi amca diyorum.Başlıyoruz:
BEŞİKTAŞIIIIIIIIIIIIM SEN ÇOK YAŞAAAAAAA CANIM FEDAAAAAA OLSUNNNN SANAAAAAAAAAAA
Not:Bu hikaye de kelime kelime yaşanmış ve doğrudur...
YILDIZLAR KAYAR AMA KARTALLAR ASLA!!!
Hikayenin Kahramanı : Abdullah Doruk KOÇ
Şuan Yaşı : 20
Ankaralı
15 yaş...Deli çağlar...Ama bi taraftan da çocukluk var serde
Yine de yaşıtlarım ağlarken ciklete çikolataya benim gözyaşlarım Beşiktaşıma...Takım kaybedince ertesi gün okula gitmiyorum falan...
Ama bu 15.yaşın ayrı bi güzelliği var 100.yılı Beşiktaşımın 8 yıldır süregelen şampiyonluk hasreti 100.yıl coşkusuyla bütünleşince keyfine doyum olmuyor senenin her ne kadar sevinmek için sevmesek de dillerde şampiyonluk şarkıları...
Ama bu 100.yıl zor gececek benim için doktorlar ameliyat dedi yürüyebilirmişim o zaman...Ama çok agır ve uzun bi ameliyat çıkamayabilirim de...
İşin siyahını hiç görmüyorum olayın beyazındayım...Ameliyat olup yürüyeceğim İnönüye gideceğim kazanda bira içip mabedde sesi kaybedeceğim...Sözüm var bi gençler maçında görüp tanıdığum Optik Başkana:
-Geleceğim abi...
-Bekleyeceğiz koçum...
Ailem yürüme ihtimalimle ameliyattan çıkamama ihtimalim arasında gelgitte...Herkesi almış kara bir düşünceve işte yine ben bozdum sessizliği:
-Ameliyat olacağım
-Ne,nasıl,ama.....???
Biliyorum ama çıkamayabilirsin diyecekler...Çok da umrumda sanki...Ben yürüyeceğim kazanda takılacağım çarşıda bira içip mabedde sesi kaybedeceğim Optik Başkanla
Herkeste bir kuşku bir tedirginlik bende ise anlamsız gelen ama aslında hayatın en anlamlı mutluluğu...Niye diye sormayın sebebi malum ben yürüyeceğim kazanda takılıp çarşıda bira içip mabette sesi kaybedeceğim kimbilir belki deplasmanlara da giderim optik abinin çorbasını içerim...
Perşembe günü görenlerin duaları dillerde besmeleler gözlerde gözyaşları çıktık evden elde bavullarla...Gittik yattık hastaneye yarın ameliyat
Girdik odaya yatışı yaptık ailem yanımda hani şu kahvede yanımda olan amcam varya o da var...
Tv yi işaret ederek:
-Seyrederiz maçı cumartesi
-Seyrederiz amcam
Annem kızıyor yarın ameliyat var hala maç sayıklıyor diye,babamı ilk kez bu kadar sessiz ve dalgın görüyorum belli etmemeye çalışıyor ama çok üzgün...
Yemek geliyor tatsız tuzsuz umurumda mı ki...Ben ameliyat olacağım yürüyeceğim kazanda takılıp çarşıda bira içip mabette sesi kaybedeceğim hem nasip belki deplasman da olur...Hem bu yıl 100.yıl şampiyon takım geliyor
-Maç nolur amca
-Sergen halleder koçum
Annem kızıyor maç yerine kendini düşün dua et diye
Sanki hayatım Beşiktaştan önemli de...
Dua ve annemin hıçkırıklarıyla gecen bi gecenin ardından geliyor cuma sabahı...Banyo traş derken hazırım artık ama akşam oldu hala tık yok...
Meğer cuma dolu olurmuş ameliyathaneler...Hemşire geliyor yarına kaldınız diyor...
-E ama olmaz ki yarın maç var!!!
Tınlamıyor çekip gidiyor...O andan itibaren başlıyorum sövmeye
Bu hocalar da mı fenerli i..e federasyon gibi maç gününü m buldular ameliyat için!!!
-Tamam oğlum diyor babam konuşur aldırırız pazartesine
O arada doktor gelip gerekli bilgileri alıyor yarın ameliyat bu gece açsın diyor ve çekip gidiyor...Ben sinkafa devam...
Bir gece daha hıçkırıklarla dolu ben maçı düşünüyorum Pascal oynayacak mı acaba gündüz maçı takımı etkiler mi...
Geliyor cumartesi akıllar bende benimkisi maçta millet diyor Doruk çıkar mı ben diyorum Pascal ilk 11 çıkar mı
Hemşire hazırlayın diyor o malum önlüğü giydirecekler ama olmöaz ki formamı çıkaramam ben ölüm var işin ucunda ya bidaha giyemezsem...
Babam bastırıyor çıkarıyorum önlüğü millet aglarken zulalıyorum formayı çaktırmadan
Moral verici sözler var odada:
-Hadi koçum geleceksin göreyim seni
-Hadi oğlum maça yetiş hadi koçum benim...
Gözyaşlarıyla hıçkırıklar karışıyor sen bişey demeyecek misin amca diyorum sallıyor 2 yana başını...
Sedyeyle odadan çıkıp koridorda ameliyathaneye giden asansöre ilerlerken arkadan bir ses geliyor...Amcamın sesi:
-SİYAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH
O an iki damla yaş süzülüyor gözümden
-BEYAZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ
Giriyoruz asansöre kapılar kapanıyor ölüme gidiyorum belki de...Ama umurumda değil ki ben yürüyeceğim kkazanda takılıp çarşıda bira içip mabette sesi kaybedeceğim...
Asansörün karanlığından faydalanıp geciriyorum formayı üzerime öleceksem onunla öleyim hesabı...
Ve geliyoruz ameliyathaneye beyaz önlük gözlüklü uzun bi bey abi:
-Hoşgeldin evlat ben Cemaleddin ameliyatında ben yardımcı olacağım
-Hoşbulduk
-Nasılsın korku var mı??
-Bıçaktan korksak Beşiktaşlı olmazdık
Önlüğün altından giydiğim formaya ilişiyor gözü
-Şimdi bunu çıkaracağım
-Hoca sen değil Hipokrat gelse çıkaramaz onu
-İyi ama ameliyat...
-Onunla yap öleceksem onunla öleyim...
-Ölmeyeceksin ki
-İyi ya formam olmadan yaşayamam da zaten...
-Allahım nasıl inat bu
-İnat değil aşk ancak Beşiktaşlı olan anlar
Asistanlar şaşkın
-Kalsın peki diyor doktor
-Hocam akşam 7 ye yetişir miyiz
-Ne var sevgilin mi gelecek
-Maçımız var hoca ilk aşkım sahaya inecek
.............................. .................... ............
-10 dan geriye say bakalım evlat şimdi uyuyacaksın uyandığında aşkının yanındasın...
-10
-9
-8
-7
-6
.............................. .................... ...............
Açıyorum gözlerimi bi hemşire başımda...Karanlık bi oda bi sürü de makina
-Geçmiş olsun delikanlı bünyen kuvvetliymiş çıktın...
-O-odaaaa-maa-gö-tüüür
Kendimden geçmişim tekrar ayıldığımda odamdayım bizinmkiler başımda
-Çıktın oğlum
-Çıktın koçum
-Allahım şükürler olsun çıktın kartalım çıktın
Zorlukla...
-Baba
-Söyle oğlum söyle koçum
-Saat kaç
-Dokuzu çeyrek geçiyor
-Peki maç kaç kaç
Ağlayarak...
-2-1 yendik oğlum sergen de çaktı bi tane hadi sen dinlen şimdi...
Bir kapı açılıyor ameliyatı yapan doktor
-Geçmiş olsun inatçı kartal başarılıydı ameliyatın
O an kafamdakiler tekrar canlanıyor yürüyeceğim ben kazanda takılıp çarşıda bira içip mabette sesi kaybedeceğim optik başkanla
Gözde yaş yüzde tebessüm
-Hadi amca diyorum.Başlıyoruz:
BEŞİKTAŞIIIIIIIIIIIIM SEN ÇOK YAŞAAAAAAA CANIM FEDAAAAAA OLSUNNNN SANAAAAAAAAAAA
Not:Bu hikaye de kelime kelime yaşanmış ve doğrudur...
YILDIZLAR KAYAR AMA KARTALLAR ASLA!!!
